delikatne owłosienie na tegorocznych, wiosennych pędach

Populus nigra 'Plantierensis'

Cechą charakterystyczną topoli 'Plantierensis' są deskowate przypory korzeniowe, które u starych drzew są najlepiej widoczne.

Populus nigra ssp. betulifolia x Populus nigra 'Italica'

Młode liście topoli 'Plantierensis' są zielone.

deformacja naturalnego pokroju poprzez cięcia

w koronie

Kwiaty

Intensywnie czerwone kotki. Kwitną w podobnym czasie co topola włoska i bujna (przełom marca
i kwietnia).

Kwiaty

Intensywnie czerwone kotki. Kwitną

w podobnym czasie co topola włoska

i bujna (przełom marca i kwietnia). 

Liście

Na krótkopędach liście dość wąskie,
z klinowatą podstawą. Brzeg ząbkowano karbowany.

Na długopędach liście są podobnej długości, lecz wyraźnie większej szerokości. Podstawa prosta, lekko klinowata, bądź łukowata. Brzeg płyciej karbowany.

Liście pojawiają się w podobnym czasie co 
u topoli bujnej i włoskiej. Rozwijając się są

zielone (podobnie jak u topoli czarnej).

Owoce

Topola 'Plantierensis' może występować też
w formie żeńskiej, lecz ja nigdy nie spotkałem takiego drzewa. Być może w Polsce spotyka się wyłącznie męskie egzemplarze.

Pędy

W okresie wiosennym tegoroczne pędy są delikatnie owłosione (ważna cecha diagnostyczna). Owłosienie zanika latem.

Występowanie

Topolę 'Plantierensis' można spotkać
w dużych miastach, jednak nie jest ona częsta.

Budowa drzewa

Topola ‘Plantierensis’ wytwarza pień prosty. Podobnie jak u topoli włoskiej ma on tendencję do wytwarzania przyporów korzeniowych. Korona ma owalny zarys i jest stosunkowo wąska. Z reguły jednak nieco szersza niż u włoskiej i przeważnie węższa niż u czarnej. Topole 'Plantierensis' bywają często przycinane, co deformuje ich ładny pokrój (patrz niżej).

Pochodzenie:

Przypuszcza się, że topola czarna ‘Plantierensis’ powstała z brzozolistnego podgatunku topoli czarnej, którą zapyliła topola włoska.

Pochodzenie:

Przypuszcza się, że topola czarna ‘Plantierensis’ powstała

z brzozolistnego podgatunku topoli czarnej, którą zapyliła topola włoska.

Budowa drzewa

Topola ‘Plantierensis’ wytwarza pień prosty. Podobnie jak u topoli włoskiej ma on tendencję do wytwarzania przyporów korzeniowych. Korona ma owalny zarys i jest stosunkowo wąska. Z reguły jednak nieco szersza niż u włoskiej i przeważnie węższa niż u czarnej. Topole 'Plantierensis' bywają często przycinane, co deformuje ich ładny pokrój (patrz na dole).