Liście

Na krótkopędach bardzo zróżnicowane rozmiarowo. U podstawy widoczny mniej lub bardziej łuk. Brzeg faliście ząbkowany zakończony długim wierzchołkiem.

Na długopędach duże (szczególnie wierzchołkowych i odroślowych), bardziej poszerzone, o podstawie prostej i krótkim wierzchołku.

'Robusta' wypuszcza liście najwcześniej spośród topól kanadyjskich (euramerykańskich) tj. około 20 kwietnia lub nieco wcześniej (równocześnie z włoską i ‘Plantierensis’). Młode liście są (mocno) czerwonawe. Po rozwoju stają się mocno (bujnie) zielone

i błyszczące (podobnie jak u topoli włoskiej). Jesienią przebarwiają się przeciętnie lub słabo.

Budowa drzewa:

'Robusta' jest drzewem jedno- bądź wieloprzewodnikowym. Wysokość rozgałęzień może przebiegać bardzo różnie. Pień jest prosty. Korona regularna, wyraźnie węższa od innych topól z grupy kanadyjskich. Gałęzie są mocno skierowane ku górze. Wysoko

w koronie na cienkich konarach widać wyraźnie białawą korowinę, co może być przydatne przy identyfikacji tej topoli. Stosunek wysokości drzewa do jego szerokości zawiera się

w przedziale 1,3-2,1.

Populus deltoides 'Cordata' x Populus nigra 'Plantierensis'

Populus xeuramericana 'Robusta'

Topola bujna, t. niekłańska

Kwiaty

‘Robusta’ zakwita z końcem marca lub na początku kwietnia. Kotki są intensywnie czerwone i wyglądają efektownie, choć kwitną zaledwie kilka (ok. 5-6) dni. Termin kwitnienia jest taki sam jak u topoli włoskiej i 'Plantierensis' (około przełomu marca i kwietnia).

Przykład dobrze wybarwionej topoli 'Robusta' na jesień.

Klasyczny pokrój Robusty. Idealnie prosty pień i gałęzie skierowana ku górze.

Młode liście na wiosnę są czerwonawe. W przypadku kiedy jest ciepło liście rozwijają się szybko i efekt zabarwienia jest słabszy.

Występowanie

P. 'Robusta' należy do najczęstszych topól. Stanowi duży udział w miastach. Jest też częsta przy drogach, ale niestety w wyniku przydrożnych wycinek jej liczebność w ostatnich latach bardzo zmniejszyła się (np. trasa Toruń

- Brodnica).

Pochodzenie:

P. 'Robusta', zwana topolą bujną lub czasem niekłańską, jest mieszańcem topoli deltoidalnej ‘Cordata’, z najprawdopodobniej topolą czarną ‘Plantierensis’. Powstała w szkółkach Simon Louis Frères w Plantières koło Metzu, zatem pochodzi z Alzacji.

Budowa drzewa:

'Robusta' jest drzewem jedno- bądź wieloprzewodnikowym. Wysokość rozgałęzień może przebiegać bardzo różnie. Pień jest prosty. Korona regularna, wyraźnie węższa od innych topól
z grupy kanadyjskich. Gałęzie są mocno skierowane ku górze. Wysoko w koronie na cienkich konarach widać wyraźnie białawą korowinę, co może być przydatne przy identyfikacji tej topoli. Stosunek wysokości drzewa do jego szerokości zawiera się w przedziale 1,3-2,1.

Liście

Na krótkopędach bardzo zróżnicowane rozmiarowo. U podstawy widoczny mniej lub bardziej łuk. Brzeg faliście ząbkowany zakończony długim wierzchołkiem.

Na długopędach duże (szczególnie wierzchołkowych i odroślowych), bardziej poszerzone, o podstawie prostej i krótkim wierzchołku.

P. 'Robusta' wypuszcza liście najwcześniej spośród topól kanadyjskich (euramerykańskich) tj. około 20 kwietnia lub nieco wcześniej (równocześnie z włoską i ‘Plantierensis’). Młode liście są (mocno) czerwonawe. Po rozwoju stają się mocno (bujnie) zielone i błyszczące (podobnie jak u topoli włoskiej). Jesienią przebarwiają się przeciętnie lub słabo.

Kwiaty

P. ‘Robusta’ zakwita z końcem marca lub na początku kwietnia. Kotki są intensywnie czerwone i wyglądają efektownie, choć kwitną zaledwie kilka (ok. 5-6) dni. Termin kwitnienia jest taki sam jak u topoli włoskiej i 'Plantierensis' (około przełomu marca i kwietnia).