W Polsce dorasta do 12 m wysokości. Drzewo rozgałęzia się bardzo nisko, nie tworząc przewodnika dominującego. Pędy i pąki grube (trochę jak u kasztanowca). Liście z sercowatą nasadą, duże - do 30 cm długości. Młode pokryte są gęstym, szarym kutnerem. Topola Wilsona jest u nas spotykana wyłącznie w formie żeńskiej. Kwiaty (I poł. maja) w postaci owłosionych kotków. Nie są zapylane, więc owocostany nie zawiązują się.  

Informacja wstępna

Oglądanie na komputerze pozwala na lepsze porównywanie topól ze sobą. 

Populus xkornicensis

Topola kórnicka

Populus wilsonii

Topola Wilsona

Mieszaniec topoli wielkolistnej i Wilsona otrzymany w Kórniku. Cechami bardziej przypomina topolę wielkolistną. 

Topola wielkolistna zwykle dorasta do 20 m wysokości. Tworzy wyraźny przewodnik. Kora złuszcza się (wyjątek wśród topól!). Pędy i pąki grube. Pędy początkowo są owłosione. Liście są bardzo duże, największe wśród topól (ok. 35 cm długości i 25 cm szerokości), sercowate u nasady. Na brzegu blaszki liściowej (końce nerwów) obecne są gruczołki. Rozwijając się są jaskrawopomarańczowe. Ogonki liściowe i główne nerwy od strony słonecznej w kolorze rabarbaru. Topola wielkolistna występuje pod trzema postaciami: są drzewa męskie, żeńskie i obupłciowe. U nas występują osobniki jednej płci, natomiast na zachodzie dość często spotyka się drzewa obupłciowe.

Topole wielkolistne to drzewa średnich rozmiarów, wolno rosnące. Liście duże, pędy i pąki grube (trochę tak, jak u kasztanowca). Różnica pomiędzy liśćmi na krótko i długopędach niewielka. U niektórych (t.silna, t. wielkolistna) występuje jednopienność. Topole wielkolistne rozmnaża się drogą szczepienia, zwykle na topoli włochatej. Pochodzą z Chin. U nas rosną niezmiernie rzadko, niemal wyłącznie w ogrodach botanicznych i arboretach.

Populus lasiocarpa

Topola wielkolistna

W Polsce dorasta do 12 m wysokości. Drzewo rozgałęzia się bardzo nisko, nie tworząc przewodnika dominującego. Pędy i pąki grube (trochę jak u kasztanowca). Liście z sercowatą nasadą, duże - do 30 cm długości. Młode pokryte są gęstym, szarym kutnerem. Topola Wilsona jest u nas spotykana wyłącznie w formie żeńskiej. Kwiaty 

(I poł. maja) w postaci owłosionych kotków. Nie są zapylane, więc owocostany nie zawiązują się.  

topola Wilsona - duży egzemplarz (Ogród Botaniczny w Goeteborgu)

topola Wilsona - duży egzemplarz (Ogród Botaniczny w Goeteborgu)