Występowanie:

Niegdyś topola późna była bardzo popularnym drzewem. Jednak z biegiem czasu powstające nowe mieszańce zaczęły ją wypierać. Obecnie trudno spotkać jakiś egzemplarz, który nie byłby wiekowy. Topolę późną możemy spotkać gdzieniegdzie obszarze miejskim. Kiedyś była sadzona w gospodarstwach wiejskich w celu pozyskiwania drewna, jednak do dzisiejszych czasów pozostało ich już tam bardzo niewiele.

Pochodzenie:

'Serotina' jest mieszańcem topoli czarnej europejskiej i amerykańskiej (deltoidalnej) w podgatunku północnym (monolifera). Jest najstarszą z topól kanadyjskich. Powstała we Francji w I poł. XVIII w. Trudno dokładnie ustalić kiedy dotarła do Polski, ale z pewnością było to jeszcze w XVIII w.

Populus xeuramericana 'Serotina'

Topola późna

Dodatkowe informacje

Topola późna ma połowę genów naszej topoli czarnej, dlatego też może żyć dłużej niż inne topole euroamerykańskie. Za górną granicę wieku można przyjąć 200 lat.

Wiekowe,100 - i niekiedy więcej letnie drzewa mają wymiary pomnikowe i ze względu na możliwość osiągania dłuższego wieku niż inne topole pochodzenia mieszańcowego, powinny być dobrymi kandydatami na pomniki przyrody.

Topola późna rozwija liście jako ostatnia. Po lewej stronie widoczna jest topola 'Robusta' z w pełni już rozwiniętymi liśćmi.

Kwiaty

P. 'Serotina' zakwita około 20 kwietnia. Intensywnie czerwone kotki szybko opadają. Pełne kwitnienie może trwać zaledwie

2 doby. 

Populus nigra x Populus deltoides ssp. monilifera 

Bardzo rzadka odmiana topoli późnej o liściach żółtawych. 

Populus xeuramericana 'Serotina Aurea'

Populus xeuramericana 'Serotina'

Topola późna

Liście

Na krótkopędach liście o podstawie płaskiej, lekko sercowatej lub zaokrąglonej. Brzeg haczykowaty.

Na długopędach liście mają podstawę płaską do lekko sercowatej.

Topola późna rozwija liście bardzo późno (stąd nazwa) tj. około przełomu I i II dekady maja. Jedynie u osiki może się zdarzyć tak późny rozwój liści. Młode liście są czerwonobrązowe, po czym przyjmują barwę ciemnozieloną. 

Budowa drzewa

Topola późna wytwarza przeważnie pochylony pień (niekiedy bardzo). Ma on tendencję do krzywego wzrostu (zwłaszcza drzewa rosnące  w zwarciu). Korona jest bardzo szeroka i może przekraczać wysokość drzewa.

Występowanie

Niegdyś topola późna była bardzo popularnym drzewem. Jednak

z biegiem czasu powstające nowe mieszańce zaczęły ją wypierać. Obecnie trudno spotkać jakiś egzemplarz, który nie byłby wiekowy. Topolę późną możemy spotkać gdzieniegdzie obszarze miejskim. Kiedyś była sadzona w gospodarstwach wiejskich w celu pozyskiwania drewna, jednak do dzisiejszych czasów pozostało ich już tam bardzo niewiele.

Pochodzenie

P. 'Serotina' jest mieszańcem topoli czarnej europejskiej 

i amerykańskiej (deltoidalnej) w podgatunku północnym (monolifera). Jest najstarszą z topól kanadyjskich. Powstała we Francji w I poł. XVIII w. Trudno dokładnie ustalić kiedy dotarła do Polski, ale z pewnością było to jeszcze w XVIII w.